Bir önceki yazımda, sanmadığım kadar okuyucuya ulaştık. İkiyüz’ü aşan okur beni bir hayli mutlu etti. Mail lerime düşen yazar editörleri, içerik düzenleyici, tasarımcı ve bir kaç blog yazarları’nın mesajlarıyla beni yazmaya teşvik ettiler. Bunun neticesinde kafamda ki büyüyen yazarlık hayali can bularak yeşermeye başladı. Onlara burdan saygı, hürmet ve şükranlarımı iletiyorum. Fazla uzatmadan konu başlığına dönmek istiyorum.

İnsan diyorum, neresinden başlasak anlatmaya, kafa karman çorman oluyor. İnsanların, farklı huyları, farklı tarzları, farklı gülücükleri, farklı bakışları, farklı kafa yapısı, farklı konuşmalar sayamadığım bir sürü vıdı vıdı… Bazı insanlar var ki, hayatları onlara dar gelir, küçük kafesini aşamıyıp, kendini oraya mahkum ederde kalırlar. Bazı insanlarda var ki, en küçük anı yakalar ve hayattın keyfini çıkartırlar. (Ben buna yaşamayı çözmüş insan diyorum) siz de ne dereseniz deyin. Keşf etmek, yada keşf edilmek insanın elinde olan birşeydir. Çünkü, insan kendiyle barışık, kendiyle karşılıklı tavla oynayan iki kişidir aslında. Bunu çöze bilirsen mutluğa açılan kapıyı araladın demektir. Belki günümüz yaşam şartlarını düşüneceksin, onlarla olan çelişkili mücadelelerin, sana engel olduğunu söyleyeceksin. Derimki bu asla anı yakalamana engel olacak bir neden değildir. Bir elektrikçi düşün, ne kadar zor bir işi var değil mi? Elindeki nötr’ü faz’a vurarak keyf alıyor. Bir kahveci, bardakları bir birine vurmaktan keyf aldığını anlatıyor. Bir motorsikletli, düz yoldan çıkıp kendini taşlı yollara atıyorda keyf alıyor. Bir anne, mutfakta yıkadığı bardakların tezgah üzerinde kaydığı anı izlemekten keyif alıyor. Biliyorum, bizler mutluluğun farklı neticelerle geldiğini düşünüyoruz. Mesela para veya araba veya bir ev birde AŞK !!!!! Evet, bunlar belki hayatımıza katan kolaylıklar veya mutluluklar ola bilir, ama ya anları yakalamak. Onlardan keyf almak başka bir mutluluk diyorum. Hepiniz güzel anları yakalamak, güzel mutlulukları yaşamak dileğiyle kalın sağlıcakla… 😊 👋